Wyrok Naczelnego S±du Administracyjnego
z 29.04.2014 r. sygn. I FSK 621/13
"Stwierdzenie, czy dany
podmiot w odniesieniu do konkretnej czynno¶ci działa
jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo
odnosz±cej się do okoliczno¶ci
faktycznych danej sprawy. W powyższym zakresie nie jest
natomiast możliwe przyjęcie z góry konkretnych założeń,
modelowego rozwi±zania, maj±cego zastosowanie w każdym
przypadku.
Wykonanie danej czynno¶ci
(w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub
przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo, jednakże w
okoliczno¶ciach wskazuj±cych na zamiar wykonywania jej
w sposób częstotliwy, nie przes±dza
automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się
podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że
w odniesieniu do tej czynno¶ci występował
on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażuj±ca
¶rodki podobne do wykorzystywanych przez handlowca,
a nie osoba wykonuj±ca prawo własno¶ci
w stosunku do tego gruntu,
Przyjęcie,
że dana osoba fizyczna sprzedaj±c
działki budowlane działa w
charakterze podatnika prowadz±cego handlow± działalno¶ć
gospodarcz± (jako handlowiec), wymaga ustalenia, że
jej działalno¶ć w tym zakresie przybiera formę
zawodow± (profesjonaln±), czyli stał±
(powtarzalno¶ć czynno¶ci i zamiar wykazany
obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowan±;
przesłanka "stało¶ci"
działalno¶ci gospodarczej wynika z porównania
art. 9 i art. 12. dyrektywy 2006/112/WE, gdyż skoro art. 12 wprowadza, jako
zasadę szczególn±, możliwo¶ć
uznania za podatnika także podmiotów wykonuj±cych
działalno¶ć gospodarcz±
w sposób sporadyczny (okazjonalny), to oznacza, iż
zasad± ogóln± jest, by działalno¶ć
gospodarcza była wykonywana w sposób niesporadyczny (stały).
Nie jest działalno¶ci±
handlow± sprzedaż maj±tku
osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży
(w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych.
Liczba i zakres transakcji
sprzedaży gruntów nie może stanowić
kryterium rozróżnienia między czynno¶ciami
dokonywanymi prywatnie, które znajduj± się
poza zakresem opodatkowania, a czynno¶ciami stanowi±cymi
działalno¶ć gospodarcz±.
Podobnie okoliczno¶ć,
iż przed sprzedaż± zainteresowany dokonał
podziału gruntu na działki w celu osi±gnięcia
wyższej ceny ł±cznej sama w sobie nie jest
decyduj±ca. Nie ma takiego charakteru również
długo¶ć okresu, w jakim te transakcje następowały,
ani wysoko¶ć osi±gniętych
z nich przychodów. Cało¶ć powyższych elementów może
bowiem odnosić się do zarz±dzania maj±tkiem
prywatnym zainteresowanego.
Fakt podjęcia
np. takich czynno¶ci, jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych
oraz działania marketingowe podjęte
w celu sprzedaży działek, wykraczaj±ce
poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowi±
o takiej aktywno¶ci w zakresie obrotu nieruchomo¶ciami,
które mog± wskazywać, że
czynno¶ci sprzedaj±cego przybieraj±
formę zawodow± (profesjonaln±),
a w konsekwencji zorganizowan±.
Na taki rodzaj działalno¶ci
wskazywać mog± także
takie działania, jak uzyskanie przed sprzedaż±
decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wyst±pienie
o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru,
zwłaszcza w sytuacji gdy sprzedawca jest już
podatnikiem w zakresie usług budowlanych, developerskich, czy innych tego
rodzaju usług o zbliżonym charakterze.
W kontek¶cie
powyższych kryteriów odróżnienia,
na tle zamiaru sprzedaży spornych w tej sprawie gruntów, działalno¶ci
gospodarczej od zarz±du maj±tkiem prywatnym, za zasadny
należy uznać sformułowany
w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. art.
15 ust. 1 i 2 u.p.t.u., a w konsekwencji naruszenia art. 146 § 1 i art. 151 w
zwi±zku z art. 3 § 1 i 2 pkt 4a P.p.s.a.
Nie można
się bowiem zgodzić z S±dem
pierwszej instancji, który swoje rozstrzygnięcie, uznaj±ce
zamiar sprzedaży gruntów przez skarż±cego
za działalno¶ć gospodarcz±,
oparł zasadniczo na akceptacji tezy wyrażonej
w interpretacji, że fakt uatrakcyjnienia działek
poprzez ich podział zainicjowany przez skarż±cego,
zamiar sukcesywnej ich sprzedaży i uzyskiwania stałych
dochodów, a także – co podkre¶lił
S±d – okoliczno¶ć, że
wnioskodawca jest podatnikiem VAT w zakresie działalno¶ci
zbliżonej do sfery obrotu nieruchomo¶ciami,
tj. w zakresie najmu nieruchomo¶ci, wskazuj± na uznanie, że
planowana przez skarż±cego sprzedaż gruntów będzie
miała znamiona działalno¶ci
gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u.
Powyższe
stwierdzenia S±du pierwszej instancji pozostaj±
bowiem poza powyżej przytoczonymi kryteriami rozróżniania,
na tle sprzedaży spornych w tej sprawie gruntów, działalno¶ci
gospodarczej od zarz±du maj±tkiem prywatnym.
"